Missie
“Van U is de toekomst” is het jaarthema van de PKN wat in september 2021 van start is gegaan. Van u is de toekomst is dan ook één van de vragen die we als kerkenraad besproken hebben en waarom we ook bezig zijn geweest met een visie. Ook visitatoren vanuit de classis hebben ons daarover gesproken en we hebben ook u de mogelijkheid gegeven om uw “reisplan” kenbaar te maken bij deze “reisadviseurs”.
Afgelopen week hebben we het rapport van hen ontvangen en dat tezamen met het visieplan zal het uitgangspunt moeten worden voor een beleidsplan voor de komende jaren. Diverse handvatten hebben we aangereikt gekregen, waarbij het opvalt dat we vooral vooruit moeten kijken en niet blijven proberen te realiseren wat we misschien graag zouden zien/willen, maar wat niet beklijft. Dit wordt wel een uitdaging, omdat we als mensen/vrijwilligers willen slagen in onze opzet, maar ten halve gekeerd in plaats van ten hele gedwaald, is ook een goed uitgangspunt. Afgelopen weken hebben we diverse mensen gevraagd of men bereid is om als lid van de kerkenraad de mensen te vervangen, die na afloop van hun termijn afscheid nemen. Helaas moeten we constateren dat niemand bereid bleek om deze taak op zich te nemen. Dit zal leiden tot een andere manier van werken en ook zullen er dingen niet meer gaan zoals u gewend bent, maar dat is een gevolg van de keuze we met zijn allen maken. Gelukkig gebeuren er ook nog leuke dingen, waar we blij van kunnen worden. De komende weken worden in ieder geval bijzonder.
Op 1 mei staan we stil bij het 50-jarig bestaan van ons Kerkelijk Centrum De Regenboog. We maken er een dienst van voor jong en oud, met een hapje en drankje. Inloop vanaf 9.15 uur, dus voldoende tijd voor ontmoeting en het ophalen van herinneringen.
Op 4 mei om 19.00 uur is er een korte bijeenkomst onder leiding van ds. John Bijman, voorafgaande aan de stille tocht naar het monument om 19.30 uur.
Op 7 mei bent u allen van harte welkom vanaf 19.30 uur voor een avond met muziek en ontmoeting. Muziekvereniging Irene, die wekelijks repeteert in ons kerkgebouw, zal deze avond een concert geven, waarbij we allen welkom zijn. Wij verzorgen de catering, u komt, luistert, ontmoet en heeft een gezellige avond. Voel u welkom, we zien u graag.
Op 8 mei is er weer een jeugddienst, vanmorgen verzorgd door één van onze jongste leden. Graag zien we hoe zij vorm geeft aan de deze dienst en aan de inhoud. Ook dan zien we u uiteraard graag.
U leest het, genoeg te beleven en laten we vol vertrouwen in Hem Die ons leidt ook de komende jaren samen kerk zijn in Sint Pancras. Van u is de toekomst.
Jan Leegwater
06-52004462
Vanuit het College van Kerkrentmeesters
Beste gemeenteleden,
Het is nu al weer drie maanden coronatijd. Helaas betekent dit voor ons een periode waarin we minder kunnen samenkomen in onze kerk. Voor velen is dit een groot gemis, we willen graag naar elkaar omzien en doen dit ook vooral tijdens en na onze kerkdienst, gewoon bij elkaar met een kopje koffie. Gelukkig kunnen we diensten volgen op de computer door de mogelijkheden van kerkvideo, kerkdienstgemist.nl. Toch missen we de samenkomst en daardoor het gevoel van samenzijn en omzien naar elkaar.
We willen als kerk graag weer het omzien naar elkaar vormgeven, daarom is er de mogelijkheid om op woensdag even naar de kerk te gaan. Er zijn bosjes tulpen aan de oudere kerkleden uitgedeeld en anderen hebben een boekje van de gemeente mogen ontvangen. Het is een schrale troost, maar het laat toch zien dat we er zijn om naar elkaar om te zien.
Om alles voor elkaar te kunnen doen, is steun nodig, van mensen die de acties uitvoeren, maar ook is er een financiële kant. Gelukkig kunnen we alles nog prima doen voor elkaar, maar we moeten natuurlijk, zoals u al enkele jaren heeft meegekregen, ook zuinig zijn met de uitgaven. Maar dit voelt natuurlijk niet goed, want de leuke verbindende momenten willen we behouden. Daarom heeft u dit keer bij de Samenspraak die u nu leest, een bekende enveloppe gekregen van ons. We hebben dit gedaan, omdat we ook van leden van onze gemeente berichten ontvangen dat ze geen gift kunnen doen bij reguliere collectes die we in een kerkdienst hebben. Daarom geven we u de mogelijkheid om het samen zorgen voor onze gemeente gestalte te geven. Een mooi gebaar is ons een hoop waard.
Alvast bedankt voor uw meedoen in deze tijd.
Met de vriendelijke groet, John Vriends
Mensen
Mensen zijn niet dankbaar omdat ze gelukkig zijn; mensen zijn gelukkig omdat ze dankbaar zijn
Columnist Tim Fransen schreef een column dat begint met: “Ooit las ik op een tegeltje: “Mensen zijn niet dankbaar omdat ze gelukkig zijn; mensen zijn gelukkig omdat ze dankbaar zijn”.” Fransen geeft aan dat hij met deze tekst niets kon toen hij het voor het eerst las. Lange tijd had hij geen dankbare gevoelens, ondanks dat hij daar redenen genoeg voor had, alleen al voor het feit dat hij in een rijk westers land is geboren en gezond is. Hij vervolgt zijn verhaal: “Het was dan ook een grote opluchting toen ik een verklaring vond voor mijn ondankbaarheid: het menselijk brein. Dat is niet geprogrammeerd om dankbaar te zijn, integendeel. Om ons te motiveren en te helpen overleven, zijn wij mensen opgescheept met een brein dat gefixeerd is op dat ene ding dat nog mankeert, op dat ene verlangen dat nog bevredigd moet worden; en bovendien met een brein dat beloningen in de toekomst schromelijk overschat.” Daarbij haalt hij ook het feit aan dat onze geest ons regelmatig allerlei verlossingsfantasieën voorschotelt, zoals: “Als ik dit of dat heb of als ik zus of zo heb bereikt, dan zal ik echt gelukkig zijn.” Het geluk valt dan vaak tegen als het eenmaal zover is of is van korte duur. Hij eindigt zijn column met de woorden: “Ik geef het niet graag toe, maar dat tegeltje had gelijk. Bewust stilstaan bij onze zegeningen is misschien wel de beste manier om ons onverzadigde brein het zwijgen op te leggen en even simpelweg gelukkig te zijn.
Dat gun ik iedereen: vaker stilstaan bij wat er wel is, in plaats van wat er ontbreekt.”
Kristianne Geus
In beweging
Missionair Werk: de kerk naar buiten
“Soms wordt het minder: minder mensen, minder dominee, minder geld. Dat doet pijn. En toch kan dat oog geven voor het echte ‘meer’: het levende Woord van de Heer, de nabijheid van een God van liefde die ons aan elkaar geeft”, klinkt het in de visienota ‘De Hartslag van het leven’.
Juist die opmerking legt de vinger bij het missionair gemeente zijn in deze tijd. Aan de ene kant ontstaat er inderdaad dat gevoel van urgentie, maar aan de andere kant komt er dan ook ruimte voor nieuwe hoop, nieuwe energie en nieuwe moed.
Missionair gemeentezijn, dat klinkt heel ingewikkeld. Maar het betekent niets meer dan ‘gezonden zijn’. En van die roeping, die zending, wordt men zich steeds meer bewust: dat wij ingeschakeld worden en zijn als uitgezonden mensen en als een kerk die gezonden is. ‘Kerk naar buiten’ wordt dat ook wel genoemd. En kerk die naar buiten gericht is, wordt ook van binnen anders. Misschien wel aantrekkelijker, meer relevant, meer verwelkomend. Voor mensen van buiten én van binnen.
Gemakkelijk klinkt dat allemaal niet. Een veel gehoorde klacht is: “Als kerk doen we al zo veel, moeten we nu nog meer doen?” Het gaat bij het missionaire werk niet zozeer om meer doen, maar juist om meer bereiken. Missionair gemeente zijn is dat wat je doet, doen met een missionaire houding. Missionair-zijn werkt door in alles: in de manier van vieren, preken, in je pastorale bezoeken, in het diaconaat, in de huiskringen en het vorming en toerustingsaanbod. Het gaat niet om (nog meer) activiteiten, maar om een houding.